Móskarðahnúkar eru tignarlegir tvíburatindar austur af Esju og sjást ágætlega úr Reykjavík. Sá eystri stelur athyglinni, enda í laginu eins og píramídi en báðir eru ljósir yfirlitum sem skýrist af því að grjótið í þeim er óvenjuljóst líparít. Í Ofvitanum segir rithöfundurinn Þórbergur Þórðarson einmitt frá því þegar Hnúkarnir plötuðu hann sumarið 1913. Þetta var rigningarsumar og hann hafði ráðið sig í málningarvinnu. Af Skólavörðuholti sýndist honum jafnan þegar hann horfði til veðurs að morgni dags sem sólin lýsti upp Móskarðahnúka. Hins vegar rigndi flesta þessa sömu daga í Reykjavík og málningarvinna því ekki í boði. Smám saman rann upp fyrir honum að ekki væri það sólskin heldur líparítið sem lýsti upp Hnúkana sem hann kallaði „sjálflýsandi maurildi“. Það er feiknagaman að ganga á Móskarðahnúka en á milli þeirra og Eskju eru Laufaskörð og austan við þá Svínaskarð sem skilur þá frá Skálafelli. Þar var áður fjölfarin leið norður á land frá Suðurnesjum.
Algengast er að hefja 6 km langa gönguna á Móskarðahnúka skammt frá Tröllafossi, nánar tiltekii við Skarðsá. Þar er göngubrú og merktur slóði sem liggur í norður. Er gengið undir klettanefni sem heitir Hrútsnef og sneitt undir lægri tindinn sem er 787 m hár. Hægt er að gana fyrst á hann en fleiri stefna beint á þann eystri sem er 20 m hærri. Í hlíðum hans er svartur drangur sem stingur skemmtilega í stúf við ljóst líparítið. Önnur leið á Móskarðahnúka liggur frá bænum Stardal, meðfram Skálafelli vestan megin og þaðan upp í Svínaskarð og beint á eystri tindinn. Þriðja leiðin liggur frá Möðruvöllum í Kjós og er þá gengið yfir fjallið Trönu (743 m) sem er áfast Móskarðahnúkum. Sprækt göngufólk getur jafnvel gengið áfam á einstigi yfir Laufaskörð á Esju og niður hana sunnan megin.
Allar þessar leiðir má ganga að vetri til eða á fjallaskíðum en þá verður að gæta sín á snjóflóðum því bratt er efst og jöklabúnað getur þurft efst ef færi er hart. Þetta á ekki síst við um einstigið yfir Laufaskorðin sem getur verið snúið yfirferðar. Af tindum Móskarðahnjúka er mikið útsýni í allar áttir, m.a. yfir Reykjavík og Esju en í norður blasa við Baula og Botnsúlur. Til austurs er Skálafell í aðalhlutverki og Hengill og Bláfjöll í suðri. Í góðu veðri má fækka fötum efst líkt og meistari Þórbergur sem stundaði gjarnan Mullersæfingar á Adamsklæðum í guðsgrænni náttúrunni.