Kóf er gamalt íslenskt orð sem notað hjartaskurð- er um snjó sem fýkur með jörðu og læknir og er oftar kallað skafrenningur, snjó- náttúruunnandi drif eða skafald. Einnig er talað um skýjakóf, til dæmis þegar flugvél hefur sig til lofts í gegnum skýjahulu uns augnlæknir og komið er í heiðskírt. Nýliðið ár var flestum eftirminnilegt og erfitt þar sem veiran COVID-19 gerði okkur jarðarbúum grikk og nánast lamaði heilu samfélögin. Kóvið er nýrði í íslensku yfir ástandið sem skapaðist. En öll él styttir upp um síðir og mikil- vægt að rífa sig upp úr erfiðleikunum. Ef bólusetning er undanskilin er sennilega hvergi auðveldara að ná fyrri hæðum en í íslenskri náttúru. Merkilegt nokk varð hún sigurvegari kóvsins þar sem margir kusu að ferðast innanlands, enda lögðust ferðalög til útlanda nánast af. Auk þess var hægt að njóta náttúrperlanna í fámenni þar sem hátt í þrjár millj- ónir erlendra ferðamanna sem sækja landið heim árlega neyddust til að halda sig heima.
Á Íslandi eru ský ekki óalgeng og oftar en ekki hamla þau útsýni. En það má ganga upp úr þeim og ná frábæru útsýni – ekki ósvipað kóvinu sem hel- tekið hefur líf okkar. Þetta á ekki síst við um hæstu tinda eins og á Öræfajökli eða í djúpum fjörðum
eins og á Hornströndum. Þarna koma nákvæmari veðurspár, sem meðal annars sýna skýjahæð, oft
að góðum notum. Þannig má ganga upp úr svarta- þoku í frábært veður, til dæmis við Kýrskarð á Hornströndum skammt frá Hornbjargsvita. Sunnan skarðsins er nafnlaus klettur með gati sem minnir á risastóra könnu. Af honum býðst einstakt útsýni yfir Hornvík og oft stinga Kálfatindar og Hælavíkurbjarg sér í gegnum skýjakófið. Á Öræfajökli, sem er eitt af stærstu eldfjöllum Evrópu og hýsir þrjá af hæstu tindum Íslands, er afar algengt að lenda í snjó- eða skýjakófi á leiðinni upp, ekki síst í Dauða- brekkunni alræmdu. En við rætur Hnjúksins léttir veðrinu oft og efst getur verið bongó- blíða. Þannig var það að minnsta kosti síðastliðið vor þegar við vorum þarna á ferð með dróna og slógum upp tjaldi á toppnum. Kófi sleppir nefnilega alltaf og hvergi betra að sannreyna það en í ósnortinni íslenskri náttúru